Ondanks dat er vandaag weer dikke wolken over Hazyview hangen gaan we toch de Panoramaroute rijden. Philip heeft positieve kijk op het leven en zegt, 30% kans op regen is 70% kans op geen regen! Daar gaan we voor. We draaien de snelweg op en mogen 120 km/u , ietwat snel als je ziet dat er kuddes ossen in berm staan te grazen die opeens kunnen besluiten dat het gras iaan andere kant van de weg toch sappiger is. Er is weinig verkeer op de weg dus we kunnen rustig aan doen. We starten daar waar de blyderivier samen komt met de treur en prachtige potholes in gesteente zijn uitgesleten. De weg naar de uitzichtpunten gaat over rotsen en doet me denken aan onze vakanties in de bergen, of zou dat komen door de temperatuur? Het is slechts elf graden, de afrikanen die de kraampjes met toeristische kraam bemannen dragen al mutsen bij 20 graden. Ze zijn nu in dikke dekens gewikkeld , de verkoop van hout en doeken zorgt ervoor dat ze bestaansmiddel hebben. Alleen vullen die beeldjes onze magen niet, we hebben honger maar er is niets te eten. Onderweg zien we afslag naar potluck restaurant, we volgen onverharde pad naar de rivier en komen uit bij het meest authentieke restaurant dat ik ooit gezien heb! Op hout staat een grote ketel waarop gekookt wordt en een olievat is omgebouwd tot vuurkorf. Superleuke sfeer en een erg lekkere lunch!

De laatste stop is Pilgrims Rest, een nederzetting waar vroeger de goudzoekers hun geluk zochten. We brengen een bezoek aan het kerkhof en zien dat eind 1800 veel schotten en engelsen hierheen gekomen zijn en veel van hen zijn niet ouder geworden dan een jaar of dertig. Hier leven ze nu alleen nog van het toerisme en dat merken we ook als we terugkomen bij de auto: die is gewassen. De knul die dat gedaan heeft het water moeten kopen zegt hij. Ach wat geeft het, de auto was ook erg vies Als dank krijgen we weer zo'n prachtige afrikaanse lach! Wat zijn het mooie vriendelijke mensen hier.