Vandaag gaan we de Oesterbaai township bezoeken met Liesbeth, de eigenaresse van de lodge. Zij heeft zich ingezet voor het starten van een creche voor kinderen van 2 tot 5jaar. Door haar inzet hebben ze Annie, de crecheleidster, een opleiding kunnen laten volgen. We komen bij een groepje "huizen", wel gemaakt van steen maar vaak zonder vensterglas, waar buiten de familie zit en kijkt. Veel gewerkt wordt er niet en kippen, honden en koeien lopen door de straten.

De creche is een stenen gebouwtje waar de kinderen met elkaar in een ruimte zitten, de kinderen spelen wat en krijgen een maaltijd op school. We lopen even door de township en rijden dan naar de lagere school een stukje verderop. Liesbeth weet wel raad met die kuilen, maar ze heeft er dan ook de auto voor, gas erop! We komen bij de lagere school waar een Afrikaanse genaamd Karin de school leidt. Ze doet dat met een overgave en een energie, geweldig. Ze heeft zelfs een sensorische tuin gemaakt met planten met verschilende bladstructuren en die geuren afgeven. De buitenmuur is beschilderd door een kunstschilder uit Ameland waar Liesbeth mee bevriend is, een vrolijke kindvriendelijke omgeving. Er staat een oude TV en ze vragen aan Wouter of hij weet of ze er filmpjes op kunnen laten zien die op het internet staan. Als blijkt dat ze dat met wat aanpassingen zou kunnen is Karin zo blij als een kind. Alle kinderen zitten van groepen 3 t/m 8in 1 klasruimte. De ruimte is dankzij geld van vakantiegangers en fondswerving tot stand gekomen. Er staan heel oude banken in, maar het werkt. We spelen wat met de kinderen en ze zijn meteen dol op Wouter, die de kinderen 1 voor 1 vastpakt en hoog in de boom zet. Ze hebben veel plezier, dan gaat er een bel en de kinderen gaan de klas in. Karin zet voor ons thee en we kletsen wat over mogelijke bijdragen vanuit Nederland. Ondertussen werken de kinderen gedisciplineerd door. Wanneer we willen gaan vraagt Karin nog even te blijven, de kinderen gaan nog wat voor ons zingen. We luisteren aandachtig en genieten van wat hier is neergezet, we hopen dat dit bijdraagt aan een betere toekomst voor de kinderen. Het grootste probleem is dat na het verlaten van de basisschool er geen goede doorstroming is en veel van de meisjes rond de leeftijd van 15 zwanger raken en daarmee hun toekomstkansen aanzienlijk verkleinen. Wat is het in Nederland toch goed georganiseerd en wat een luxe kennen onze kinderen.

Terug in de lodge wacht ons een heerlijke lunch, waarna Lique zich klaarmaakt voor het paardrijden over het strand en door de heuvels. Een beetje spannend is het wel, het is al zo lang geleden dat ze voor het laatst paard gereden heeft. Ik bedank voor de eer, schiet wat foto's bij het opstappen en wegrijden en zet te voet de achtervolging in richting strand om nog wat meer foto's te maken. Eenmaal op het strand raken de paarden en ruiters snel uit beeld en beklim ik de metershoge duinen. Wat een prachtig panorama heb ik hier naar alle richtingen: de Indische oceaan, de imposante duinen en de lodge in het achterland, schitterend! De duinsafari die je kunt maken vanuit de lodge zit er helaas niet meer in omdat we morgen alweer vertrekken, die moet dan maar wachten tot de volgende keer dat we in Zuid-Afrika zijn ;-)